"Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen"

Wypowiadając te słowa kapłan uczynił znak krzyża na Paschale wprowadzając jednocześnie nas w Liturgię Wigilii Paschalnej. W ciągu roku nie ma liturgii tak bogatej w słowa i symbole, tak wypełnionej miłością i zobowiązaniem. To w Wigilię Paschalną złożyliśmy wyznanie wiary i odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne.

Zdjęcia - Eugeniusz Warpechowski

W Wielki Piątek wszyscy byliśmy uczestnikami i świadkami Chrystusowego uniżenia, upodlenia i wywyższenia zarazem.

Jedyny taki dzień w roku, bez liturgii Eucharystycznej, bez konsekracji, bo właśnie tego dnia Jezus z miłości do człowieka pozwala siebie odrzeć z człowieczeństwa, aby dać nam zbawienie. Tego dnia szczególną uwagę mieliśmy zwrócić na ogrom miłości - "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16).

To z krzyża płynie dla nas życiodajna łaska i nasze zbawienie, bo zanim przyszło zmartwychwstanie, najpierw był krzyż i śmierć.

Zdjęcia - Eugeniusz Warpechowski

Z otchłani śmierci, z ciemności grobu, jakby z niebytu wychodzi Pan jako Zwycięzca, Światłość świata, prawdziwe Życie. On, KTÓRY JEST wczoraj, dzisiaj i jutro.

Jego zmartwychwstanie dane jest nam jako łaska człowiekotwórcza. Napełnia nas Bożym Duchem, przemienia, uświęca, byśmy rośli do wysokości Królestwa Bożego.

Ewangelia Zmartwychwstania kształtuje również polską kulturę. Dzięki temu nasza Ojczyzna, nawet w czasach dziejowych dramatów i pogrzebanej suwerenności mogła trwać w nadziei powstania i odrodzenia.

Niech Zmartwychwstały Pan będzie naszą mocą w zmaganiu z grzechem, słabością i tym wszystkim co nas zniewala.

Niech Chrystus Zmartwychwstały błogosławi nam wszystkim i całej Ojczyźnie w 100. rocznicę odzyskania niepodległości.

ks. Andrzej ? proboszcz

Msza Święta Wieczerzy Pańskiej ? Pamiątka Ostatniej Wieczerzy, pamiątka, która dzieje się na nowo, która staje się za każdym razem prawdziwą ofiarą Jezusa za nas. Jest ucztą Miłości, ?Agapą? darmo daną, w której każdy z nas może uczestniczyć; może też zanurzyć dłonie z Nauczycielem i Panem w ?misie z wodą? jak Dwunastu i którym ON może umyć stopy.